صد سال پیش، تنها چیزی که ممکن بود برای بردن جایزه نوبل نیاز داشته باشید، یک دفترچه یادداشت و چند مداد بود.
امروزه به میلیون ها دلار، ده ها نفر و تلاش چندین ساله نیاز دارد.
این به این دلیل است که ساده ترین مشکلات حل شده است.
یکی از عوارض جانبی این تغییر اجتناب ناپذیر این است که بسیاری از بخش های علم بوروکراتیزه و صنعتی شده اند. اکثر افرادی که در اکثر سازمان های علمی کار می کنند به سادگی کار خود را انجام می دهند. این چیز خوبی است، زیرا می تواند منجر به پیشرفت هماهنگ و تدریجی در مقیاس بزرگ شود. اما این یک مشکل نیز هست زیرا بر درست بودن تاکید می کند و ترس از اشتباه را ایجاد می کند.
اما نوآوری – در هنر، در علم، در تجارت – همه چیز در مورد تمایل به اشتباه است، زیرا نوآوری مستلزم اشتباهات است. این یک باگ نیست، یک ویژگی است.
سیستم های باز، شبکه های با هماهنگی ضعیف و لپ تاپ ها تغییر دهنده بازی هستند. اکنون این امکان برای تیم های کوچک وجود دارد که تأثیر قابل توجهی بر ساختارهای قدرت تثبیت شده داشته باشند. در نتیجه، انگیزه ها تغییر می کنند. امروزه، یک تیم کوچک در یک سیستم بزرگ فقط یک چرخ دنده ارزان قیمت است و مزیت بزرگی در به چالش کشیدن خرد متعارف با ایده های جدید دارد.
منبع: https://seths.blog/2023/10/big-science/