در قدیم شرکت ها جعبه پیشنهاد داشتند. در کارتون ها جاودانه شد، اما این ایده که یک کارمند می تواند به طور ناشناس پیشنهادی برای بهبود اوضاع ارائه دهد، اولین قدم در تعامل است. برخی از شرکت ها این کار را بسیار فراتر بردند و به کارمندان برای پیشنهاداتی که سودآوری می کردند، پول پرداخت کردند.
ارتباطات دیجیتالی و محیط های کاری بازتر، ضرورت وجود چنین جعبه ای را کاهش داده است. اما ما هنوز اغلب به انگ فرهنگی عجیب و غریب در مورد ، به نظر می رسیم. بنابراین مردم دست خود را بالا نبرند، سوال نپرسند و در عوض در سرخوردگی و ناآگاهی کار کنند.
چیزی که در نوجوانی یاد می گیریم.
شاید بتوانیم با یک راه حل متمرکز بر نوجوان شروع کنیم. وقتی فرزندتان 12 ساله شد، یک دفترچه خالی به او بدهید. «هر وقت سؤالی داشتید که شرم آور است یا مطمئن نیستید از چه کسی بپرسید، فقط آن را در این دفتر یادداشت کنید و روی تختم بگذارید. من پاسخی را می نویسم و روز بعد آن را برمی گردانم.»
با برداشتن مقداری از فشار بین فردی، این یک کانال مفید برای پرسش و پاسخ ایجاد می کند.
و اگر همان رسانه را وارد کار کنیم چه اتفاقی می افتد؟
منبع: https://seths.blog/2024/03/the-question-book/