چهل سال پیش، خانواده سلطنتی راک شب را در یک استودیو گذراندند تا یکی از پرفروش ترین تک آهنگ های تمام دوران را ضبط کنند. مستند این رویداد خوب است، اما از این نظر که چگونه به ما نشان می‌دهد که سندروم فریبکار چقدر عمیق است، جذاب است.
فقط چند ستاره کاملاً راحت به نظر می رسیدند – استیوی واندر و دایانا راس. از سوی دیگر، ویلون جنینگز احساس طرد شدگی کرد و در نیمه راه هجوم آورد. هیوی لوئیس گفت پاهایش می لرزند. برخی از ستاره‌های برجسته اصلاً از آمدن می‌ترسیدند. و باب دیلن، همان مردی که برنده جایزه نوبل شد، در تمام مدت به شدت ناامن به نظر می‌رسد، و تنها زمانی است که استیوی و کوئینسی جونز به او اطمینان می‌دهند که بالاخره می‌تواند آواز بخواند.
ما دوست داریم باور کنیم که اگر فقط تحسین، موفقیت در بازار و حمایت طرفداران سوپراستارهایی مانند این را داشته باشیم، سپس بالاخره راحت می شدیم و می توانستیم بهترین کار را انجام دهیم.
در واقع، به نظر می رسد که برعکس است. سندرم ایمپوستر خود را نشان می دهد زیرا ما فریبکار هستیم، فریبکارانی که در جستجوی بهتر ، چیزی «انگار» عمل می کنند.
شاید بهترین برنامه این باشد که حاضر شوید و بیرون نروید.
منبع: https://seths.blog/2024/03/the-rock-star-conundrum/