بحث در مورد طعم و مزه بیش از هر زمان دیگری رایج است. دم بلند پیدا ، آنچه را که دوست دارید و صحبت در مورد چیزهایی که دوست ندارید آسان می کند. هیچ محاسبه ای برای سلیقه وجود ندارد و این چیز خوبی است.
زیرا طعم مفید است.
انداختن دستمال توالت زیر یا روی رول، بیتلز در مقابل استونز، شوی در مقابل فورد… تعاملات و هویت قبیله ای که از این بحث ها حاصل می شود، نیاز ما به دیده شدن، داشتن عاملیت و بخشی از چیزی را برآورده می کند.
طرفداران ورزش نتیجه بازی را تغییر نمی دهند، اما از بحث ، در مورد آن لذت می برند.
اگر می خواهید به موسیقی پولکا جامائیکایی گوش دهید، لطفاً گوش دهید. حتی می توانید کلمات جدیدی بسازید یا کاما آکسفورد را نادیده بگیرید. اگر کمک کند، اشکالی ندارد.
ما امپراتوری های رسانه ای تریلیون دلاری را حول همین میل ساده ساخته ایم. تقسیم و اتصال و تقسیم مجدد بر سلیقه، ترجیحات و سوله.
اما این عادت به راحتی می تواند از مرز عبور کند. معلوم می شود که پرندگان واقعی هستند، زمین صاف نیست و 2 + 2، در اصطلاح رایج، برابر با 4 است. بحث ، در مورد این چیزها مفید نیست.
مکانیک کوانتومی اهمیتی نمی دهد که آلبرت انیشتین به آن اعتقاد دارد یا نه. این هنوز بهترین توضیح در دسترس برای آنچه اتفاق می افتد زمانی که همه چیز بسیار کوچک است.
بهداشت عمومی، ریاضیات، مهندسی و علمی که زیربنای آنهاست بر اساس سلیقه یا نیازی که ما باید در گروه باشیم، نیست. کار خود را نشان دهید، پیش‌بینی کنید، چیزی قابل ابطال را ادعا کنید و سپس به دیگران فرصت دهید تا پاسخ دهند. اگر بتوانید پیش بینی های مفیدی انجام دهید و مداخلاتی ایجاد کنید که ارزش تولید کنند، کار شما مفید است. در غیر این صورت، این فقط سر و صدا است.
هر روز، ما در حال جشن گرفتن ذائقه‌ای هستیم، اما قبل از پذیرش این ایده که هیچ واقعیتی وجود ندارد، ارزش آن را دارد که درنگ کنیم. که مفید نیست
منبع: https://seths.blog/2024/05/2-2/